داده های دودوئی در بسیاری از تحقیقات علمی مورد توجه هستند. مرسوم ترین مدل برای بررسی این داده ها مدل لجستیک است که در خانواده مدل های خطی تعمیم یافته قرار دارد. معیارهای بهینگی برای یافتن طرح های بهینه معموال بر اساس ماتریس کوواریانس و خواص مجانبی این ماتریس بنا نهاده شده است. خواص مجانبی این ماتریس از جمله نااریبی عناصر تا زمانی که نمونه بزرگ باشد برقرار است. لذا در نمونه های کوچک، بحث اریبی برٓاورد پارامترها مطرح می شود و در این صورت، استفاده از معیارهای ذکر شده کفایت نمی کند. رابینسون و خوری (2003) بررسی و مقایسه طرح ها برای مدل های لجستیک را برای نمونه های کوچک مورد مطالعه قرار دادند. در این مقاله با استفاده از روش گرافیکی و شهودی رابینسون و خوری (2003) نشان می دهیم عملکرد پیش بینی طرح های بهینه مینی ماکس بهتر از پیش بینی طرح های بهینه موضعی و ضیعف تر از طرح های بهینه بیزی است.