عموماً استنباط در یک مدل خطی تعمیمیافته بر اساس تقریبهای مجانبی برای اریبی و ماتریس کوواریانس برٓاوردگر پارامترها انجام میگیرد. در ٓازمایشهای با حجم نمونه کوچک، این تقریبها ضعیف عمل میکنند زیرا برٓاوردگرهای اریب را نتیجه میدهند. بررسی طرحهای بهینه در چنین ٓازمایشهایی در علوم زیستی و به خصوص در داروسازی به منظور تعیین سطح دوز دارو، از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این راستا، طالبی و راسل ]11[ در مدل لجستیک، طرحهای بهینه را برای نمونههای کوچک و با در نظر گرفتن معیار انتگرال میانگین مربعات خطای پیشبینی مورد بررسی قرار دادند. ٓانها تحقیق خود را محدود به طرحهای 2- نقطهای کردند. در این مقاله، به تعمیم طرحهای ایشان به سه نقطه و همچنین بررسی نقش اریبی در معیار معرفی شده میپردازیم.